درباره پرواز پرندگان
پرواز نوعي حركت است كه بيشتر گونه هاي پرنده در دنيا از آن استفاده مي كنند ، اين موضوع براي پرندگان در رابطه با تغذيه ، توليد مثل و فرار از دشمن بسيار مهم است.
تكامل و هدف پرواز در پرندگانمنشا پرواز در پرندگان تا حدودي نا مشخص است ، هر چند بيشتر paleontologists معتقدند كه پرندگان از دايناسورهاي كوچك تروپود ( theropod diosanus ) منشا گرفته اند و به نظر مي رسد كه آنها نيز از گسترش گونه هاي زميني به وجود آمده اند. به هر حال پرواز بعد از تكامل پرها توسعه يافته و گسترش پرواز در نتيجه جستجو براي غذا و طعمه هاي كوچك مانند حشرات و فرار در مقابل صيادان صورت گرفته است.
پرواز براي پرندگان بزرگ بسيار پر هزينه مي باشد و بيشتر گونه هاي بزرگ با اوج گرفتن ( پرواز بدون بالا و پايين كردن بالها ) پرواز مي كنند. فيزيولوژي بدن آنها براي كاركرد بيشتر در پرواز سازگار شده است.
اساس مكانيسم پرواز در پرندگاناساس پرواز در پرندگان شبيه هواپيما است. نيروي جلوبرنده به وسيله حركت جريان هوا توسط بالها توليد مي شود. نيروي جلو برنده به اين خاطر توليد مي شود كه فشار هوا در قسمت بالايي بالها كم و فشار در زير بالها زياد است.
زماني پرنده قصد دارد پرواز كند بالها باز مي شوند و يك نيروي اضافي در بالها ايجاد مي شود كه نيروي وزن و اصطحكاك را خنثي مي كند.
پرواز شامل دو مرحله است ضربه به طرف پائين و ضربه به طرف بالا.3 نيروي اصلي مانع پرواز پرنده مي شود : نيروي اصطحكاك ( كه به وسيله اصطحكاك بين هوا و سطح بدن ايجاد مي شود ) نيروي كششي ( كه ناشي از سطح جلويي پرنده است كه آن را به عنوان فشار كششي مي شناسيم ) و نيروي lif_induced drag ( كه بوسيله نوك بالها ايجاد مي شود).
بالهابالها اندامي در پرندگان است كه كليدي براي پرواز پرنده حساب مي شود. هر بال يك بادنما مركزي براي تشخيص جهت باد است كه از 3 استخوان تشكيل شده : humerus ، ulna و radius .
دستها يا manus به طور اجدادي از پنج انگشت تشكيل شده كه بعدا به 3 انگشت تحليل رفته اند. (انگشت 2 ، 3 و 5 ).
يكي از انواع پرها مسئول شكل دادن ( شكل هواپيمايي ) به پرنده است ، بقيه پرها درپشت بر روي استخوان ulna به هم متصل شده اند. كه econdaries يا cubitals ناميده مي شوند. بالها در بعضي گونه ها تحليل رفته و در بعضي ها بعد از بلوغ رشد مي كند. ( مانند Hoatzin )
بالهاي بيضي شكلبالهاي بيضي شكل ، كوتاه و گرد هستند. شيب كمي دارند و حركت كردن را براي پرنده محدود مي كند. اين نوع بيشتر در پرندگان شكاري كه در جنگل زندگي مي كنند ديده مي شود. مانند : مرغ شكاري ( Accipiter ) و شاهين ( Hawks ) و بيشتر گنجشكها ، مخصوصا آنهايي كه مهاجرت نمي كنند. ( آنهايي كه مهاجرت مي كنند داراي بالهاي بلندي هستند.) همچنين در گونه هايي كه سرعت بلند شدن و گريز از دشمن در آنها بالاست هم ديده مي شود. مانند : قرقاول ( Pheasants ) و كبك ( Partridges ).
پرواز كردن نزديك زمين به طور ثابت ( Hovering )پرواز كردن نزديك زمين به طور ثابت بسيار سخت و طاقت فرساست اما يك توانايي مفيد براي بعضي از گونه هاي پرندان محسوب مي شود. اين نوع پرواز وابسته به انرژي زيادي است ، به اين معني كه فقط به پرندگان كوچك محدود مي شود. اين پرندگان به خوبي مي توانند به طور ثابت پرواز كنند ، مانند مرغ ماهيخوار رنگارنگ ( Pied kingfisher ). به هر حال پرندگان بزرگ هم مي توانند براي مدت زمان كوتاهي به طور ثابت پرواز كنند.
يك استثنا بزرگ در اين نوع پرواز مرغ مگس خوار ( Hummingbird ) است. مرغ مگس خوار پروازي متفاوت با بقيه پرندگان دارد، و بالهاي آن تماما براي اين امر توسعه يافته است. مرغ مگس خوار مي تواند در ثانيه 25 بار بال بزند.
منبع: irandeserts.com
درباره پرواز پرندگان
پرواز نوعي حركت است كه بيشتر گونه هاي پرنده در دنيا از آن استفاده مي كنند ، اين موضوع براي پرندگان در رابطه با تغذيه ، توليد مثل و فرار از دشمن بسيار مهم است.
تكامل و هدف پرواز در پرندگانمنشا پرواز در پرندگان تا حدودي نا مشخص است ، هر چند بيشتر paleontologists معتقدند كه پرندگان از دايناسورهاي كوچك تروپود ( theropod diosanus ) منشا گرفته اند و به نظر مي رسد كه آنها نيز از گسترش گونه هاي زميني به وجود آمده اند. به هر حال پرواز بعد از تكامل پرها توسعه يافته و گسترش پرواز در نتيجه جستجو براي غذا و طعمه هاي كوچك مانند حشرات و فرار در مقابل صيادان صورت گرفته است.
پرواز براي پرندگان بزرگ بسيار پر هزينه مي باشد و بيشتر گونه هاي بزرگ با اوج گرفتن ( پرواز بدون بالا و پايين كردن بالها ) پرواز مي كنند. فيزيولوژي بدن آنها براي كاركرد بيشتر در پرواز سازگار شده است.
اساس مكانيسم پرواز در پرندگاناساس پرواز در پرندگان شبيه هواپيما است. نيروي جلوبرنده به وسيله حركت جريان هوا توسط بالها توليد مي شود. نيروي جلو برنده به اين خاطر توليد مي شود كه فشار هوا در قسمت بالايي بالها كم و فشار در زير بالها زياد است.
زماني پرنده قصد دارد پرواز كند بالها باز مي شوند و يك نيروي اضافي در بالها ايجاد مي شود كه نيروي وزن و اصطحكاك را خنثي مي كند.
پرواز شامل دو مرحله است ضربه به طرف پائين و ضربه به طرف بالا.3 نيروي اصلي مانع پرواز پرنده مي شود : نيروي اصطحكاك ( كه به وسيله اصطحكاك بين هوا و سطح بدن ايجاد مي شود ) نيروي كششي ( كه ناشي از سطح جلويي پرنده است كه آن را به عنوان فشار كششي مي شناسيم ) و نيروي lif_induced drag ( كه بوسيله نوك بالها ايجاد مي شود).
بالهابالها اندامي در پرندگان است كه كليدي براي پرواز پرنده حساب مي شود. هر بال يك بادنما مركزي براي تشخيص جهت باد است كه از 3 استخوان تشكيل شده : humerus ، ulna و radius .
دستها يا manus به طور اجدادي از پنج انگشت تشكيل شده كه بعدا به 3 انگشت تحليل رفته اند. (انگشت 2 ، 3 و 5 ).
يكي از انواع پرها مسئول شكل دادن ( شكل هواپيمايي ) به پرنده است ، بقيه پرها درپشت بر روي استخوان ulna به هم متصل شده اند. كه econdaries يا cubitals ناميده مي شوند. بالها در بعضي گونه ها تحليل رفته و در بعضي ها بعد از بلوغ رشد مي كند. ( مانند Hoatzin )
بالهاي بيضي شكلبالهاي بيضي شكل ، كوتاه و گرد هستند. شيب كمي دارند و حركت كردن را براي پرنده محدود مي كند. اين نوع بيشتر در پرندگان شكاري كه در جنگل زندگي مي كنند ديده مي شود. مانند : مرغ شكاري ( Accipiter ) و شاهين ( Hawks ) و بيشتر گنجشكها ، مخصوصا آنهايي كه مهاجرت نمي كنند. ( آنهايي كه مهاجرت مي كنند داراي بالهاي بلندي هستند.) همچنين در گونه هايي كه سرعت بلند شدن و گريز از دشمن در آنها بالاست هم ديده مي شود. مانند : قرقاول ( Pheasants ) و كبك ( Partridges ).
پرواز كردن نزديك زمين به طور ثابت ( Hovering )پرواز كردن نزديك زمين به طور ثابت بسيار سخت و طاقت فرساست اما يك توانايي مفيد براي بعضي از گونه هاي پرندان محسوب مي شود. اين نوع پرواز وابسته به انرژي زيادي است ، به اين معني كه فقط به پرندگان كوچك محدود مي شود. اين پرندگان به خوبي مي توانند به طور ثابت پرواز كنند ، مانند مرغ ماهيخوار رنگارنگ ( Pied kingfisher ). به هر حال پرندگان بزرگ هم مي توانند براي مدت زمان كوتاهي به طور ثابت پرواز كنند.
يك استثنا بزرگ در اين نوع پرواز مرغ مگس خوار ( Hummingbird ) است. مرغ مگس خوار پروازي متفاوت با بقيه پرندگان دارد، و بالهاي آن تماما براي اين امر توسعه يافته است. مرغ مگس خوار مي تواند در ثانيه 25 بار بال بزند.
منبع: irandeserts.com
آموزش زبان انگلیسی در کرج